Kerimüddin Karman Bey’in oğlu, Şemseddin I. Mehmet Bey'in 13 Mayıs 1277’de yayımladığı bildirilen fermanın aslı bugün mevcut değildir.
Böyle bir fermanın yayımlandığı, İbni Bibi’nin bir eserinden öğrenilmektedir. Yazar, “Al Avâmir-ül Alâiye” adlı Farsça eserinde, bu fermanın şöyle olduğunu bildirmektedir:
“Bâdel-yevm ber-divan, ber-dergâh, ber-barigâh, der-Meclis, der-meydan, çün be-zeban-ı Türkî, zeban-ı diğer nedâret.”
İbni Bibî'nin, eserinde naklettiği bu fermanı Yazıcı-zâde, “Tevârih-i Al-i Selçuk” adlı eserinde şöyle tercüme etmiştir:
“Şimdiden girü hiç kimse ne kapuda ve divanda ve meclis ve seyranda Türkî dilinden gayri dil söylemeye. Defterler dahi Türkçe yazıla.”
• Fermanın şu anki kullanımı (TDK tarafından 2000 yılında sadeleştirilmiştir):
"Bugünden sonra hiç kimse sarayda, divanda, meclislerde ve seyranda Türk dilinden başka dil kullanmaya Defterler dahi Türkçe yazıla."
Ve devamında;
Arapça isteyen URBAN’a gitsin Farisi isteyen İRAN’a gitsin Firengiler FRENGİSTAN’a gitsin Biz ki Türküz bize TÜRKİ gerekir
Diyerek fermanın ciddiyetini belirterek bir nevi noktayı koymuştur. Başka bir ifade ile restini belirtmiştir.
Comments