Cahil, ilkokul mezunu olmak ya da okuma yazma bilmemek değil.
Cahil demek, kendini ve değerlerini bilmeyen olur, olsa olsa.
Cehalet de sığınak olmalı istediğini atıp tutmak isteyenler için.
Bilgi ise ne yazık ki hor görülen oluyor böyle bir ortam, anlayış var ise.
Türkçeyi bilmez, bilmediğini de bilmez, nereden ne duyulmuş ise onun doğru olup olmadığını dahi irdelemeden duyduğu her şeye göre atıp tutmaktan da geri kalmazlara yanlışı gösterilmeli zira bir harf öğretene kırk yıl köle olunsa yeridir bir gelenekten değil miydik bizler?
Tutup da Dünya'nın en önde gelen dilbilimcilerinin dahi -ki Alman idiler- "Türkçe öyle mükemmel bir dil ki sanki masa başına oturmuş bilim insanları tarafından matematiksel bir dizgi gibi tasarlanmış bu dil" gibisinden açıklamalarda bulunulmuş olduğunu bilmeden... Yani bilgi sahibi olmadan fikir sahibi imişçesine kendi öz dilimizi yerip, üstüne bir de Türkçeyi karalamaları yok mu! İşte o nokta, mutlak es geçilemeyecek bir nokta!
Güya farsçasından arap diline "açık" anlamına gelen ki kimi "açık" diye verilen sözcükler de apayrı kavramlardaki açık aslında. Onu dahi bilmeden atıp tutuluyor hem de... Güya hepsi de "açık" anlamına gelen listelenmiş sözcüklerin tümünün karşılığı olarak Türkçede tek sözcük varmışmış da, o da "açık" sözcüğü imiş sözüm ona!
Türkçede tamlama diye bir şey var. İsim ve sıfat tamlamaları. Daha ilkokulda öğrenmiştik, deeee... Bizden sonrakiler yani son yirmi beş, belki otuza varacak kadar öncekiler bilmiyor nedense okuduklarını bile. Ama fikir sahibiler nasıl oluyorsa?
"Açık" kavramını başa getirip, bu kavram ile nitelediğiniz herhangi bir sözcük yeni bir anlam kazanır. Hem de hiçbir dilin veremeyeceği anlamlar çıkar kolaylıkla ortaya. Öyle falanca dilin birkaç "açık" anlamına gelen ama bambaşka anlamlar taşıyan kavramları gibi kargaşa da oluşturmaz.
Diyelim ki "açık" sözcüğünün ardına "hava" sözcüğünü getirdiniz. "Açık hava" olur. Açık kitap, açık pencere, açık anlatım, açık kadro, açık kapı, açık yüreklilik, açık kapak, açık dükkan gibi yüzlerce anlatım sağlanır.
Bir konu hakkında hele de Türkçe hakkında ileri geri konuşmak için önce o konu iyi bilinecek ki konuşma hakkı bulunsun. Ama öyle olmuyor. Hele de konu Türkçe olunca... O zaman bir hatırlatma mı yapsak? Herkes aklına eseni konuşmadan önce durup bir düşünsün diye?
"Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?"
Kim demişti bu sözü, bu uyarıyı?
Comments