Woman clothed with the Sun or Woman of the Apocalypse – main metaphor in the Book of Revelation – painting by Ferenc Szoldatits
Güneşle giyinmiş Kadın veya Kıyamet Kadını - Vahiy Kitabındaki ana metafor - Ferenc Szoldatits'in resmi
The Woman of the Apocalypse (or the woman clothed with the sun, Greek: γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον; Latin: Mulier amicta sole) is a figure–often considered to be a reference to the Virgin Mary in Catholic theology–described in Chapter 12 of the Book of Revelation (written c. AD 95).
The woman gives birth to a male child who is threatened by a dragon, identified as the Devil and Satan, who intends to devour the child as soon as he is born. When the child is taken to heaven, the woman flees on eagle’s wings into the wilderness at a "place prepared of God" for 1,260 days. This leads to a "War in Heaven" in which the angels cast out the dragon. The dragon attacks the woman, but the woman escapes on her wings for "a time, times and a time and a half", whatever this might mean. The dragon then attacks her again with a flood of water from his mouth, which is subsequently swallowed by earth. Frustrated, the dragon initiates war on "the remnant of her seed", identified as the righteous followers of Christ. The Woman of the Apocalypse is widely identified as the Virgin Mary. Some Catholic commentaries, such as Thomas Haydock's Catholic Bible Commentary (1859), allow for the interpretation of the woman as either the Church or Mary. The commentary of the New American Bible states that "The woman adorned with the sun, the moon, and the stars (images taken from Genesis 37:9–10) symbolizes God’s people in the Old and the New Testament. The Israel of old gave birth to the Messiah (Rev 12:5) and then became the new Israel, the church, which suffers persecution by the dragon (Rev. 12:6, 13–17); cf. Is. 50:1; 66:7; Jer. 50:12."
Among Protestants, including particularly among those with more Reformed theology and Evangelicals, the Woman of the Apocalypse tends to be seen as the Church or Israel.
Arsène Heitz, one of the designers who submitted proposals for the flag of Europe and the European Union, suggested that the twelve stars in the current design is derived from the twelve stars above the Woman's head.
Kıyametin Kadını (veya güneşle giyinmiş kadın, Yunanca: γυν π περιβεβλημένη τννλλιον; Latince: Mulier amicta sole), Katolik teolojisinde Meryem Ana'ya atıfta bulunduğu düşünülen, Vahiy Kitabının 12. Bölümünde anlatılan bir figürdür (yazılı c. MS 95).
Kadın, İblis ve Şeytan olarak tanımlanan ve çocuğu doğar doğmaz yutmaya niyetli bir ejderha tarafından tehdit edilen bir erkek çocuğu dünyaya getirir. Çocuk cennete götürüldüğünde, kadın kartal kanatlarıyla 1.260 gün boyunca "Tanrı'nın hazırladığı bir yerde" çöle kaçar. Bu, meleklerin ejderhayı attığı bir "Cennette Savaşa" yol açar. Ejderha kadına saldırır, ancak kadın bu ne anlama geliyorsa, "bir, bir buçuk kez" kanatlarının üzerinden kaçar. Ejderha daha sonra ağzından gelen ve daha sonra dünya tarafından yutulan bir su seli ile ona tekrar saldırır. Hüsrana uğrayan ejderha, Mesih'in doğru takipçileri olarak tanımlanan "tohumunun kalıntısı" na savaş başlatır. Kıyametin Kadını yaygın olarak Meryem Ana olarak tanımlanır. Thomas Haydock'un Katolik İncil Yorumu (1859) gibi bazı Katolik yorumları, kadının Kilise veya Meryem olarak yorumlanmasına izin verir. Yeni Amerikan İncil'in yorumu, "Güneş, ay ve yıldızlarla süslenmiş kadının (Yaratılış 37: 9-10'dan alınan görüntüler) Tanrı'nın Eski ve Yeni Ahit'teki halkını sembolize ettiğini belirtir. Eski İsrail Mesih'i doğurdu (Rev 12: 5) ve sonra ejderhanın zulmüne uğrayan kilise olan yeni İsrail oldu (Rev. 12: 6, 13-17); krş. Oluyor. 50:1; 66:7; Yer. 50:12."
Protestanlar arasında, özellikle daha Reformcu teolojiye ve Evanjeliklere sahip olanlar da dahil olmak üzere, Kıyametin Kadını Kilise veya İsrail olarak görülme eğilimindedir.
Avrupa bayrağı ve Avrupa Birliği için önerilerde bulunan tasarımcılardan Arsène Heitz, mevcut tasarımdaki on iki yıldızın Kadının başının üstündeki on iki yıldızdan türetildiğini öne sürdü.
Narrative / Anlatı
The text describes "a woman clothed with the sun, and the moon under her feet, and upon her head a crown of twelve stars" (12:1). The woman is pregnant and about to give birth, "travailing in birth, and pained to be delivered" (12:2).
Then there is "a great red dragon, having seven heads and ten horns, and seven crowns upon his heads" (12:3) who is about to "devour her child as soon as it was born" (12:4). But her child is "caught up unto God" (12:5), and the woman herself is "fled into the wilderness, where she hath a place prepared of God, that they should feed her there a thousand two hundred and threescore days." (12:6)
Then there is a description of "War in Heaven" of the angels against the dragon, and "the great dragon was cast out, that old serpent, called the Devil, and Satan, which deceiveth the whole world: he was cast out into the earth, and his angels were cast out with him." (12:9)
The woman is again mentioned in 12:13, as she is persecuted by the dragon, and she escapes on her "two wings of a great eagle" (12:14). The dragon attempts to inundate her place of refuge, by "water as a flood" emerging from his mouth (12:15), but the flood is swallowed up by the earth (12:16), so the dragon went "to make war with the remnant of her seed, which keep the commandments of God, and have the testimony of Jesus Christ" (12:17).
Metin, "güneşi, ay'ı ayaklarının altında ve başının üstünde on iki yıldızdan oluşan bir taç giymiş bir kadını" anlatıyor (12: 1). Kadın hamile ve doğum yapmak üzere, "doğumda sıkıntı çekiyor ve doğum için acı çekiyor" (12: 2).
Sonra "çocuğunu doğar doğmaz yutmak üzere olan" (12: 3) "yedi başlı, on boynuzlu ve başında yedi taç bulunan büyük bir kızıl ejderha" (12: 4) vardır. Fakat çocuğu "Tanrı'ya yakalanır" (12: 5) ve kadının kendisi "onu orada bin iki yüz üç gün beslemeleri için Tanrı'dan hazırlanmış bir yeri olduğu çöle kaçar." (12:6)
Sonra meleklerin ejderhaya karşı "Cennetteki Savaşı" nın bir açıklaması var ve "büyük ejderha kovuldu, Şeytan denen o yaşlı yılan ve tüm dünyayı aldatan Şeytan kovuldu: yeryüzüne atıldı ve melekleri onunla birlikte kovuldu." (12:9)
Ejderha tarafından zulüm gördüğü için kadından 12:13'te tekrar bahsedilir ve "büyük bir kartalın iki kanadı" ndan kaçar (12:14). Ejderha, ağzından çıkan "sel gibi su" ile sığındığı yeri sular altında bırakmaya çalışır (12:15), ancak sel yeryüzü tarafından yutulur (12:16), bu yüzden ejderha "tohumunun kalıntısıyla savaşmaya" gitti. Tanrı'nın emirleri ve İsa Mesih'in tanıklığına sahip olun" (12:17).
Interpretation as the Virgin Mary / Meryem Ana olarak yorumlama
History / Tarih
Ancient witnesses to the Marian interpretation include St. Epiphanius, Tychonius (who heavily influenced St. Augustine), the unknown author of the History of Joseph the Carpenter, Quodvultdeus (a disciple of St. Augustine), Cassiodorus (Complexiones in Apocalypsi, written c. 570 AD), and the Greek Fathers Andreas of Caesarea (late 6th c. / early 7th c.) and Oikoumenios (6th c.).[a]
In modern times, the Marian interpretation has been affirmed by Pope Pius X, Pope Pius XII, Pope Paul VI, and Pope John Paul II.
Theologians view the Woman of the apocalyse in Revelation 12:1–3 as a foresight to the Virgin Mary, both the mother of God and the mother of church; taking Revelation 12 as a reference to Mary, Israel, and the Church as a threefold symbolism through the Book of Isaiah and affirms Mary as the mother of Jesus Christ as the prophetic fulfilment described in Revelation 12 (cf. Isaiah 7:14, 26:17, 54:1, 66:7).
Pope St. Pius X explicitly identified the "woman" of the Revelation with the Virgin in his encyclical Ad diem illum. Pope Benedict XVI also made this identification several times, associating the "crown of twelve stars" with Mary's authority among the saints. The same did Pope Francis.
Marian yorumunun eski tanıkları şunları içerir: Aziz Epifanius, Tychonius (St. Augustine'i büyük ölçüde etkileyen), Marangoz Yusuf'un Tarihinin bilinmeyen yazarı, Quodvultdeus (St. Augustine'in öğrencisi), Cassiodorus (Apocalypsi'deki Ten Rengi, MS 570 civarında yazılmıştır) ve Yunan Babaları Sezaryalı Andreas (6. yüzyılın sonları / 7. yüzyılın başları) ve Oikoumenios (6. yüzyıl).[a]
Modern zamanlarda, Marian yorumu Papa Pius X, Papa Pius XII, Papa Paul VI ve Papa John Paul II tarafından onaylanmıştır.
İlahiyatçılar, Vahiy 12: 1-3'teki Kıyamet Kadınını, hem Tanrı'nın annesi hem de kilisenin annesi olan Meryem Ana'ya bir öngörü olarak görürler; Vahiy 12'yi Meryem, İsrail ve Kilise'ye İşaya Kitabı aracılığıyla üç yönlü bir sembolizm olarak almak ve Meryem'i anne olarak onaylamak vahiy 12'de açıklanan peygamberlik yerine getirme olarak İsa Mesih'in (krş. İşaya 7:14, 26:17, 54:1, 66:7).
Papa Aziz Pius X, ansiklopedisi Ad diem ıllum'da Vahyin "kadınını" Bakire ile açıkça tanımladı. Papa XVI. Benedict de bu kimliği birkaç kez yaptı ve "on iki yıldızın tacını" Meryem'in azizler arasındaki otoritesiyle ilişkilendirdi. Papa Francis de aynı şeyi yaptı.
Theological interpretation / Teolojik yorumlama
The woman's "male child" is a reference to Jesus (Revelation 12:5), since he is destined to "rule all nations with a rod of iron" (Revelation 12:5). The dragon trying to devour the woman's child at the moment of his birth (Revelation 12:4) is a reference to Herod the Great's attempt to kill the infant Jesus (Matthew 2:16). Through his death and resurrection and Ascension, Jesus "was snatched up to God and to his throne" (Revelation 12:5).
In the interpretation of Pius X (1904), the birth is not that of Jesus but "surely ours", (i.e. the Church Militant) "we who, being yet detained in exile, are still to be brought forth to the perfect love of God and eternal happiness". Pius XII (1950) makes explicit the reference to the Assumption of Mary. And John Paul II (1987) to the Protoevangelium interpretation of Genesis 3:15, and by extension the symbolic identification of the Woman with both Mary and Eve.
Kadının "erkek çocuğu" İsa'ya bir göndermedir (Vahiy 12: 5), çünkü kaderinde "bütün ulusları bir demir çubukla yönetmek" vardır (Vahiy 12: 5). Kadının çocuğunu doğduğu anda yutmaya çalışan ejderha (Vahiy 12:4), Büyük Hirodes'in bebek İsa'yı öldürme girişimine bir göndermedir (Matta 2:16). İsa, ölümü, dirilişi ve Yükselişi yoluyla "Tanrı'ya ve tahtına kapıldı" (Vahiy 12: 5).
Pius X'in (1904) yorumunda, doğum İsa'nın doğumu değil, "kesinlikle bizim", (yani Kilise Militanı) "henüz sürgünde tutuklu olan bizler, hala Tanrı'nın mükemmel sevgisine ve sonsuz mutluluğa götürüleceğiz". Pius XII (1950), Meryem'in Varsayımına atıfta bulunur. Ve John Paul II (1987), Yaratılış 3: 15'in Protoevangelium yorumuna ve dolayısıyla Kadının hem Meryem hem de Havva ile sembolik özdeşleşmesine.
Veneration / Saygı
Both Marian veneration and the interpretation of the Woman of the Apocalypse are recorded since at least the 4th century, but the specific veneration of Mary in this form becomes tangible only in the medieval period. Iconographically, Marian figures associated with the Revelation narrative are recognizable by the astronomical attributes, specifically her standing on a crescent moon, and the crown of twelve stars (while the description "clothed with the sun" is sometimes rendered by rays emanating from her figure).
Association of Mary with a single star is recorded from the early medieval period, in the hymn Ave Maris Stella.
Many depictions of Mary from the Gothic period (14th to 16th century) show her standing on a crescent moon inspired by the association of Mary with the woman of the Apocalypse. The motif became so popular in 15th-century Germany that pre-existing Madonna figures were refitted with a crescent (e.g. Madonna of Bad Doberan, c. 1300, refitted in the 15th century). The Virgin of Guadalupe was depicted as the Madonna of the Apocalypse since at least the 16th century.
The Madonna of the Apocalypse became associated with Our Lady of the Rosary, the "crown of twelve stars" being identified with a "rosary of twelve privileges" of Mary. The Virgin of the Rosary is frequently shown with the crown or halo of twelve stars (but not the crescent moon) in modern depictions (since the 19th century[b]). A notable example is the Virgin of the Rosary of Pompei.
An anecdote (first published in the 1980s) connects the design of the Flag of Europe (1955) to this aspect of Marian iconography.[c]
Hem Marian'a saygı hem de Kıyamet Kadını'nın yorumu en az 4. yüzyıldan beri kaydedilmiştir, ancak Mary'nin bu biçimdeki özel saygısı yalnızca ortaçağ döneminde somut hale gelir. İkonografik olarak, Vahiy anlatısıyla ilişkilendirilen Marian figürleri, astronomik özellikler, özellikle bir hilal üzerinde durması ve on iki yıldızın tacı ile tanınabilir ("güneşle kaplı" tanımı bazen figüründen yayılan ışınlarla işlenirken).
Meryem'in tek bir yıldızla ilişkisi, Ave Maris Stella ilahisinde erken ortaçağ döneminden kaydedilmiştir.
Meryem'in Gotik döneme (14. yüzyıldan 16. yüzyıla) ait birçok tasviri, Meryem'in Kıyametin kadını ile olan ilişkisinden esinlenen bir hilal üzerinde durduğunu göstermektedir. Motif, 15. yüzyıl Almanya'sında o kadar popüler hale geldi ki, önceden var olan Madonna figürleri bir hilalle yeniden donatıldı (örneğin, Bad Doberanlı Madonna, c. 1300, 15. yüzyılda yeniden donatıldı). Guadalupe Bakiresi, en azından 16. yüzyıldan beri Kıyametin Madonnası olarak tasvir edilmiştir.
Kıyametin Madonna'sı, Meryem'in "on iki ayrıcalığın tespihi" ile özdeşleştirilen "on iki yıldızın tacı" olan Tesbih Meryem Ana ile ilişkilendirildi. Tesbih Bakiresi, modern tasvirlerde (19. yüzyıldan beri [b]) sıklıkla on iki yıldızın (ancak hilalin değil) tacı veya halesi ile gösterilir. Dikkate değer bir örnek, Pompei Tespihinin Bakiresidir.
Bir anekdot (ilk olarak 1980'lerde yayınlandı), Avrupa Bayrağının tasarımını (1955) Marian ikonografisinin bu yönüne bağlar.[c]
Interpretation as the Church / Kilise olarak yorumlama
One early witness to the interpretation of the woman as the church is Hippolytus of Rome who states said interpretation in On Christ and Antichrist.
The Catholic Church recognizes the "woman" as part of the polyvalent symbolism that is found in the book in four referents: Israel, the Church, Eve, and Mary.
Commentators who adhere to Protestant eschatology sometimes identify the woman as the Church, and the man-child she gives birth to are the saints. According to this interpretation, Revelation 12:17 describes the remnant of the seed of the woman as those who keep the commandments of God, and have the testimony of Jesus Christ. The offspring of the Woman, the Woman's seed, then refers to the saints. The man child "who shall rule the nations with a rod of iron" is a symbol of the faithful members of the Church.
In Revelation 2:18–29, the Church in Thyatira is promised that the faithful shall rule the nations with a rod of iron. In Revelation 19:15 the same thing is stated of Jesus. In Galatians 4:26, Paul the Apostle refers to the "New Jerusalem" as "our mother", and in Revelation 21:2 and Ephesians 5:21–32 the New Jerusalem and the Church is portrayed as the Bride of Christ.
The Seventh-day Adventist Church identifies itself as the end-time "remnant church" described in Revelation 12:17.
The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints also interprets the woman to be the Church, and the man-child to be the political kingdom that will grow out of the Church prior to or during the Second Coming of Christ; this interpretation arises from Joseph Smith's translation of the twelfth chapter of Revelation. Some in the church interpret the woman to be a symbol of the earth. Baptisms of fire and water being poured upon the earth and the sun clothing the earth daily are just a couple examples of this reference.
Kadının kilise olarak yorumlanmasının ilk tanıklarından biri, söz konusu yorumu Mesih ve Deccal Üzerine yazan Roma Hippolytus'tur.
Katolik Kilisesi, "kadını" kitapta dört referansta bulunan çok değerli sembolizmin bir parçası olarak tanır: İsrail, Kilise, Havva ve Meryem.
Protestan eskatolojisine bağlı yorumcular bazen kadını Kilise olarak tanımlarlar ve doğurduğu erkek çocuk azizlerdir. Bu yoruma göre Vahiy 12: 17, kadının soyundan kalanları Tanrı'nın emirlerine uyan ve İsa Mesih'in tanıklığına sahip olanlar olarak tanımlar. Kadının soyu, Kadının tohumu, daha sonra azizlere atıfta bulunur. "Ulusları bir demir çubukla yönetecek olan" erkek çocuk, Kilisenin sadık üyelerinin bir sembolüdür.
Vahiy 2: 18-29'da, Thyatira'daki Kiliseye, inananların ulusları bir demir çubukla yönetecekleri sözü verilir. Vahiy 19:15'te İsa için de aynı şey söylenir. Galatyalılar 4: 26'da Havari Pavlus, "Yeni Kudüs" ten "annemiz" olarak bahseder ve Vahiy 21: 2 ve Efesliler 5: 21-32'de Yeni Kudüs ve Kilise Mesih'in Gelini olarak tasvir edilir.
Yedinci Gün Adventist Kilisesi, kendisini Vahiy 12: 17'de açıklanan bitiş zamanı "kalıntı kilisesi" olarak tanımlar.
Son Zaman Azizleri İsa Mesih Kilisesi ayrıca kadını Kilise, erkek çocuğu ise Mesih'in ikinci Gelişinden önce veya sırasında Kiliseden çıkacak siyasi krallık olarak yorumlar; Bu yorum, Joseph Smith'in Vahiy'in on ikinci bölümünü çevirisinden kaynaklanmaktadır. Kilisedeki bazıları kadını dünyanın sembolü olarak yorumluyor. Yeryüzüne dökülen ateş ve suyun vaftizleri ve yeryüzünü günlük olarak güneş giydirmesi bu referansın sadece birkaç örneğidir.
Other interpretations / Diğer yorumlar
The Bahá'í Faith / Bahai İnancı
The Bahá'í Faith interprets the woman as representing the religion of God as revealed within Islam, with the governments of the Persian Empire (the sun) and Ottoman Empire (the moon) under its influence "for the emblem of Persia is the sun and that of the Ottoman Empire is the crescent moon." They identify the crown of twelve stars on her head as the Twelve Imams of Islam who promoted the religion and were "the educators of the nation, and who shone as stars in the heaven of guidance." Bahá'í Faith recognizes the child she bears after a period of 1,260 days to rule all nations with a rod of iron to be the Báb, the forerunner of the Bahá'í Faith, who declared his mission in 1844 – the year 1260 in the Islamic lunar calendar.
Bahai inancı, kadını, Pers İmparatorluğu (güneş) ve Osmanlı İmparatorluğu (ay) hükümetlerinin etkisi altında olduğu İslam'da ortaya konduğu şekliyle Tanrı'nın dinini temsil ediyor olarak yorumluyor "çünkü İran'ın amblemi güneştir ve Osmanlı İmparatorluğu'nun amblemi hilaldir." Başındaki on iki yıldızın tacını, dini destekleyen ve "ulusun eğitimcileri " olan on iki islam imamı olarak tanımlıyorlar, ve o, hidayet gökte yıldızlar gibi parlıyordu." Bahai İnancı, 1260 günlük bir süreden sonra taşıdığı çocuğu, 1844'te görevini ilan eden Bahai inancının öncüsü olan Báb olmak üzere tüm ulusları bir demir çubukla yönetmesi için tanır – islami ay takviminde 1260 yılı.
The Nation of Israel / İsrail Milleti
Dispensational Premillennialists, and Amillennialists who believe in multiple valid interpretations will often identify the woman as the nation of Israel. There are several reasons given to support this interpretation. The woman is said to be clothed with the sun, the moon under her feet, and twelve stars. These symbols are drawn from Genesis 37:9–11, in which Joseph has a dream of the sun and moon symbolizing his father and mother, and stars representing his eleven brothers, which bow down to him. The Old Testament's prophets referred to Israel as a "woman" (Isaiah 54:5–6; Jeremiah 4:31; Micah 4:9–10).
The woman flees into the wilderness where she is nourished for 1260 days, the equivalent of three and a half years or forty-two months (cf. Rev. 12:6). According to this interpretation, these terms are used prophetically in Scripture either for the first half or the last half of the "Seventieth Week of Daniel", in Daniel 9:24–27, a prophecy specifically addressed to Daniel and his people, Israel (Dan. 9:24).
In the latter part of the seventieth week, a remnant of Israel will flee into the wilderness to escape the persecution of Antichrist, who is called "the son of destruction", "the lawless one", and "whose coming is in accord with the activity of Satan" (2 Thess. 2:1–12; cf. Rev. 12:4,9). Jesus, in the Olivet discourse, warned the people of this time which would occur just prior to His return to set up His earthly, Millennial kingdom (Matt. 24:15–22). Further, the archangel Michael is called the guardian over the sons of Israel in Dan. 12:1. And he will arise at that time of national Israel's tribulation (Dan. 12:1; cf. Rev. 12:7).
Amillennialist belief can also interpret this passage as the nation of Israel, however this belief as expressed by amillennialists refers, not to the modern Israel, but to the Ancient religious state of Israel (Judea) as it existed in the time of Christ. The Child is Christ, born into the then existing state of Israel, and of Israel's lineage.
The remnant or sons of Israel is, in this understanding, the followers of Christ, the followers of the true religion of Israel as it exists after the coming of the messiah. The "Seventieth Week of Daniel", and prophecy of the Olivet discourse, in this belief, are ascribed as concerning the first coming of Christ, the destruction of Jerusalem in 70 AD (during which enforced emperor worship occurred in the temple of Jerusalem, which was later almost totally destroyed, and many Jews were made slaves in distant lands resulting presumably in their remaining families not knowing what happened to them or where they were), and the establishment of Christ's Church, as it currently exists, both on earth and in heaven.
Lutheran scholar Craig Koester, for example, says, "The woman encompasses the story of Israel, from whom the Messiah was born, as well as the story of the church, which was persecuted after Jesus' death and resurrection... John's visionary account of the threat against the woman and the woman's preservation uses imagery that encompasses many moments in the story of God's people. This allows the story to apply to people in many times and places."
Çok sayıda geçerli yoruma inanan Dispansasyonel Bin Yıllık Öncüler ve Amillennialistler genellikle kadını İsrail ulusu olarak tanımlayacaktır. Bu yorumu desteklemek için verilen birkaç neden vardır. Kadının güneş, ayaklarının altındaki ay ve on iki yıldızla kaplı olduğu söylenir. Bu semboller Yaratılış 37: 9-11'den alınmıştır; burada Yusuf'un babasını ve annesini simgeleyen güneş ve ay rüyası ve ona boyun eğen on bir kardeşini temsil eden yıldızlar vardır. Eski Ahit'in peygamberleri İsrail'den "kadın" olarak bahsetti (Yeşaya 54: 5-6; Yeremya 4:31; Mika 4:9-10).
Kadın, üç buçuk yıl veya kırk iki aya eşdeğer olan 1260 gün boyunca beslendiği vahşi doğaya kaçar (krş. Rev. 12:6). Bu yoruma göre, bu terimler Kutsal Yazılarda ya "Daniel'in Yetmişinci Haftasının" ilk yarısı ya da son yarısı için, Daniel 9:24-27'de, özellikle Daniel ve halkı İsrail'e (Dan. 9:24).
Yetmişinci haftanın ikinci yarısında, "yıkımın oğlu", "kanunsuz olan" ve "gelişi Şeytanın faaliyetiyle uyumlu olan" Deccal'in zulmünden kaçmak için İsrail'den bir kalıntı çöle kaçacak (2. 2:1-12; krş. Rev. 12:4,9). İsa, Zeytin söyleminde, yeryüzündeki Bin Yıllık krallığını kurmak için dönüşünden hemen önce meydana gelecek olan bu zamanın halkını uyardı (Mat. 24:15–22). Ayrıca, başmelek Mikail'e Dan'daki İsrail oğullarının koruyucusu denir. 12:1. Ve o, İsrail'in ulusal sıkıntısının yaşandığı o dönemde ortaya çıkacaktır (Dan. 12:1; krş. Rev. 12:7).
Amillenyalist inanç, bu pasajı İsrail ulusu olarak da yorumlayabilir, ancak amillenyalistlerin ifade ettiği bu inanç, modern İsrail'e değil, Mesih'in zamanında var olduğu Eski İsrail dini devletine (Yahudiye) atıfta bulunur. Çocuk, o zamanlar var olan İsrail devletinde ve İsrail'in soyundan doğan Mesih'tir.
İsrail'in kalıntıları veya oğulları, bu anlayışta Mesih'in takipçileridir, Mesih'in gelişinden sonra var olduğu gibi İsrail'in gerçek dininin takipçileridir. Bu inanışta "Daniel'in Yetmişinci Haftası" ve Zeytin söyleminin kehaneti, Mesih'in ilk gelişi, MS 70'te Kudüs'ün yıkımı (bu sırada Kudüs Tapınağı'nda zorla imparator ibadetinin gerçekleştiği) ile ilgili olarak atfedilir. daha sonra neredeyse tamamen yok edildi ve birçok Yahudi, İsa'nın ilk gelişi, Kudüs'ün yıkımı ile ilgiliydi. muhtemelen kalan ailelerinin kendilerine ne olduğunu veya nerede olduklarını bilmemeleriyle sonuçlanan uzak diyarlarda köle yaptılar) ve şu anda olduğu gibi hem yerde hem de cennette Mesih'in Kilisesi'nin kurulmasıyla sonuçlandı.
Örneğin Lutherci bilgin Craig Koester şöyle diyor: "Kadın, Mesih'in doğduğu İsrail'in hikayesini ve İsa'nın ölümünden ve dirilişinden sonra zulüm gören kilisenin hikayesini kapsıyor... Yuhanna'nın kadına yönelik tehdide ve kadının korunmasına ilişkin vizyoner anlatımı, Tanrı'nın halkının hikayesindeki birçok anı kapsayan imgeleri kullanır. Bu, hikayenin birçok zaman ve yerde insanlara uygulanmasını sağlar."
Astrological symbolism / Astrolojik Sembolizm
Russian Orthodox theologian Sergei Bulgakov (1871–1944) in his interpretation of Revelation notes of the astronomical attributes of the woman in Babylonian, Persian, Greek, and Egyptian mythologies. He takes the crown of twelve stars as representing the Zodiac. In his interpretation, astronomical attributes of a pagan goddess are here "translated into the language of Christian theology and assume the new symbolism.]
Rus Ortodoks ilahiyatçısı Sergei Bulgakov (1871-1944) yorumunda Vahiy kadının astronomik özelliklerinin notları Babil, Pers, Yunan, ve Mısır mitolojileri. Zodyak'ı temsil eden on iki yıldızın tacını alır. Onun yorumunda, bir pagan tanrıçasının astronomik nitelikleri burada "Hıristiyan teolojisinin diline çevrilmiş ve yeni sembolizmi üstlenmiştir.]
The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints / İsa Mesih'in Son Zaman Azizleri Kilisesi
In Joseph Smith's Inspired Translation of the King James Bible (JST), the woman is identified as "the church of God":
"And the woman fled into the wilderness, where she had a place prepared of God, that they should feed her there a thousand two hundred and threescore days. And there was war in heaven; Michael and his angels fought against the dragon; and the dragon and his angels fought against Michael; And the dragon prevailed not against Michael, neither the child, nor the woman which was the church of God, who had been delivered of her pains, and brought forth the kingdom of our God and his Christ. (Revelation 12:1–17 JST)
Joseph Smith'in Kral James İncil'in (adil) ilham Verici Çevirisinde, kadın "Tanrı'nın kilisesi" olarak tanımlanır.:
"Ve kadın, onu orada bin iki yüz üç gün doyurmaları için Tanrı'nın hazırladığı bir yerin bulunduğu çöle kaçtı. Ve cennette savaş vardı; Mikail ve melekleri ejderhaya karşı savaştılar; ve ejderha ve melekleri Mikail'e karşı savaştılar; Ve ejderha Mikail'e, ne çocuğa, ne de Tanrı'nın kilisesi olan kadına, acılarından kurtulan ve ortaya çıkan kadına karşı galip gelmedi. tanrımızın ve o'nun Mesih'inin krallığı. (Vahiy 12: 1-17)
Christian Science / Hristiyanlık Bilimi
Science and Health with Key to the Scriptures (1875) written by Mary Baker Eddy, the founder of The First Church of Christ, Scientist, presents the woman in the Apocalypse as symbolizing "the spiritual idea of God; she illustrates the coincidence of God and man as the divine Principle and divine idea ... the spiritual idea of God's motherhood." The man child represents "Christ, God's idea, [which] will eventually rule all nations and peoples – imperatively, absolutely, finally – with divine Science [the Law of God]"
Kutsal Yazıların Anahtarı ile Bilim ve Sağlık (1875) Mesih'in İlk Kilisesi'nin kurucusu Mary Baker Eddy tarafından yazılan Bilim Adamı, Kıyametteki kadını "Tanrı'nın manevi fikrini sembolize ediyor; Tanrı ile insanın tesadüfünü ilahi İlke ve ilahi fikir olarak gösterir ... Tanrı'nın anneliğinin manevi fikri." Erkek çocuk, "sonunda tüm ulusları ve halkları – zorunlu, kesinlikle, nihayet – ilahi Bilimle [Tanrı'nın Yasası] yönetecek olan Tanrı'nın fikri Mesih'i temsil eder."
References / Kaynaklar
Notes / Notlar
[a] Oecumenius in his commentary states that the woman is the Theotokos and that she is present in heaven bodily and describes her as consubstantial with us (i.e. of the same human nature).(Suggit 2006, p. 107)
[b] there are examples of Baroque-era predecessors of this iconographic tradition, e.g. Diego Velazquez, Immaculata conceptio (1618), Carlo Dolci, Madonna in Glory (1670).
[c] Arsène Heitz (1908–1989), one of the designers who had submitted proposals for the flag's design, in 1987, following the adoption of the flag by the EEC, laid claim such a religious inspiration. Heitz also made a connection to the date of the flag's adoption, 8 December 1955, coinciding with the Catholic Feast of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary. The French satirical magazine Le Canard enchaîné reacted to Heitz' statement with an article entitled L’Europe violée par la Sainte Vierge ("Europe Raped by the Blessed Virgin") in the 20 December 1989 edition. (Gialdino 2005, pp. 80–85).
[a] Oecumenius, yorumunda kadının Theotokos olduğunu ve cennette bedensel olarak bulunduğunu belirtir ve onu bizimle öz olarak tanımlar (yani aynı insan doğasında).(Suggit 2006, s. 107)
Diego Velazquez, Immaculata conceptio (1618), Carlo Dolci, Glory'deki Madonna (1670) gibi bu ikonografik geleneğin Barok döneminden önceki örnekleri vardır.
[c] Bayrağın tasarımı için önerilerde bulunan tasarımcılardan Arsène Heitz (1908-1989), bayrağın AET tarafından kabul edilmesinin ardından 1987'de böyle bir dini ilham kaynağı olduğunu iddia etti. Heitz ayrıca, Kutsal Bakire Meryem'in Immaculate Conception Katolik Bayramı'na denk gelen bayrağın kabul edildiği tarih olan 8 Aralık 1955 ile de bağlantı kurdu. Fransız hiciv dergisi Le Canard enchainé, 20 Aralık 1989 baskısında Heitz'in açıklamasına L'EUROPE violée par la Sainte Vierge ("Kutsal Bakire tarafından Tecavüze Uğrayan Avrupa") başlıklı bir makale ile tepki gösterdi. (Gialdino 2005, s. 80-85).
Comments